Werk, werk en.. bijna vakantie!

Beste familie, vrienden en andere geinteresseerden,

Allereerst, de beste wensen voor 2011!

Het is al weer even geleden sinds ik iets van me heb laten horen. Er is weer veel gebeurt sindsdien, eerst nog een paar weken veldwerk gedaan en daarna vooral op kantoor gezeten. Dat was ook niet verkeerd, want ik heb nu uitgebreid de kans gehad om Kampala en omstreken te verkennen. Maar ik heb buiten de weekenden om nog geen vrije dag genomen, vooral gewerkt dus. Hieronder wat kleine anekdotes:

20-11-2010: Vandaag borehole siting gedaan in een klein dorpje genaamd Kpengbele, in Arua District. Van te voren was er al onduidelijkheid over de locatie, maar volgens onze opdrachtgever was de locatie veranderd, omdat het andere dorpje al een goed werkende borehole heeft. We waren net opgestart toen er een auto van het district aankwam met daarin twee (dikke) autoritaire mannen, die ons meedeelden dat we op de verkeerde plaats aan het werk waren en dat we ons aan de eerste lijst moesten houden. Er ontstond een discussie, tussen dorpshoofd en deze mannen. Wij probeerden onze opdrachtgevers van de waterafdeling van het District te bereiken, maar deze hingen snel op en waren daarna niet meer te bereiken. Uiteindelijk kwam er een persoon van de SubCounty (vergelijkbaar met een gemeente), die ons vertelde dat we toch in Kpenbele (het dorpje zonder waterbron) moesten zijn. Later toen de boze dikke mannen vertrokken waren hoorden we dat dit hoge figuren van het District waren die op zich niks met water te maken hadden, maar het andere dorpje was zijn eigen dorpje en de borehole was bedoeld om zijn vee van water te voorzien.. Dit soort corrupte praktijken is aan de orde van de dag, ook met het andere werk loop je er soms tegen aan en ik begin steeds meer te begrijpen hoe ingewikkeld het kan zijn om een bedrijf te runnen hier, vooral met werk voor de overheid, helaas.

Even later in hetzelfde dorpje kwam er een schijnbaar dronken man aangefietst over een zandpaadje, die vervolgens door onze meetkabel heenreed. Even was ik bang dat hij finaal in elkaar geslagen zou worden door de dorpsbewoners, gelukkig bleef het bij een heleboel boze woorden en een paar tikken. Waarna hij verder mocht met zijn fiets op z’n rug. Met de kabel was overigens niks aan de hand.

Weer later die dag stond ik braaf metingen te noteren terwijl er een heel klein meisje met een jerrycan water op haar hoofd aan kwam lopen. Ze was ongeveer op een 20 meter afstand toen ze mij zag, even verstijfde ze, toen begon ze te schreeuwen, de jerrycan water viel van haar hoofd terwijl ze zo hard ze kon wegrende onder luid gehuil. De dorpsbewoners vonden dit ontzettend grappig en lagen krom van het lachen. De meeste kinderen zijn wel verlegen of juist heel nieuwsgierig, maar zo’n reactie was weer nieuw, blijkbaar de eerste blanke die ze zag.

24-11-2010: Het veldwerk in Arua district zit erop, ik vind dit wel OK, want heb even genoeg van het slapen in guesthouses, het eentonige lokale voedsel en ik had griep de laatste dagen.

Onderweg terug naar Kampala steken we bij Pakwach de Albert Nile over de weg loopt hier deels door Murchin Falls National Park en ik geniet van de mooie omgeving. Net voorbij Packwach in een strook groen tussen de weg, de rivier en de stad loopt een kudde olifanten (zie foto). Het is een prachtig gezicht en de mensen die vlakbij riet verzamelen en wat landbouw doen lijken zich weinig aan te trekken van de olifanten en visa versa.

4-12-2010: Aankomst van sinterklaas in Entebbe (vlak naast Kampala). De Nederlandse en Belgische gemeenschap heeft zich op het strand van de Sailing Club verzameld om sinterklaas te verwelkomen. Het is allemaal best wel echt, een hele echte sinterklaas zit met zijn pieten (zonder paard) in een boot met kadootjes, maar toch klopt er iets niet aan het plaatje, mischien het zonnige weer en de zwemmende kinderen naast de boot?

19-12-2010: Vandaag met een bevriende collega en een groep vrienden naar het strand geweest. Het was erg leuk, biertje drinken, barbecuen, zwemmen, voetballen op t strand en.. keihard tegen een steen getrapt. Dat was minder leuk, resultaat: een gebroken en een blauwe nagel en twee gekneusde tenen. Vervolgens op advies maar extra veel gedronken en dat hielp wel, alhoewel de volgende dag op kantoor wat minder prettig was en ik nog steeds last van m’n teen heb.

Het werk is bij WE Consult is enorm uitdagend, ik krijg er steeds meer taken bij, vooral op management gebied. Het is soms erg druk en ik maak lange dagen, maar dat vind ik niet erg. Ik heb meegewerkt aan verschillende projecten, waaronder de wateratlas die WE Consult in opdracht van het ministerie heeft gemaakt. Daarnaast schrijf ik proposals (project voorstellen), werk aan proces verbeteringen en help lokale medewerkers met dingen als rapporteren.

De laatste tijd ben ik regelmatig uit geweest wat een welkome onderbreking van het werk is. Er is een behoorlijk levendig uitgaansleven in Kampala, de Ugandezen houden van feesten kun je wel zeggen. Soms ben ik ben ik de enige blanke in een volle tent, dat voelt toch wel wat vreemd. Toch valt het erg mee hoeveel je aangekeken voelt of lastig gevallen wordt, wat dat betreft een stuk ontspannender dan in sommige ander landen.

Kerst heb ik gevierd bij Ron en Clarissa met een aantal bevriende Nederlanders. Het was erg gezellig, we hebben tot drie uur ’s nachts bij het kampvuur gezeten. Natuurlijk was het wel minder om met de feestdagen niet bij familie en Ilse te zijn, vooral als je de verhalen hoort van het winterse weer en een witte kerst.

Momenteel ben ik aan het werk in Agogo District in Noord Uganda waar we een evaulatie doen van de water/sanitatie projecten die hier uitgevoerd zijn door GOAL, een grote NGO. De impact van GOAL is groot in dit district, het doel van alleen dit project was het percentage van de bevolging met toegang tot veilig drinkwater met meer dan 10% te verhogen. Aan ons nu de schone taak om te kijken of dit gelukt is. Dit betekent met teams het veld in en observeren, interviews afnemen etc. en uiteindelijk conclusies trekken en een advies rapport schrijven. Het is behoorlijk ver van de ‘bewoonde wereld’ hier, we zijn 130 Km over onverharde wegen gereden om in het gebied te komen en het is ook erg heet vergeleken met Kampala, maar wel weer leuk om in het veld te zijn.

Ik kijk natuurlijk erg uit naar de komst van Ilse volgende week dinsdag, zij gaat waarschijnlijk werken in het Mulago Ziekenhuis op de brandwonden afdeling. Daarnaast kan ze ook nog een paar dagen per week bij WE-Consult op het kantoor komen helpen met administratie e.d. De eerste week wil ik vrij nemen zodat we samen leuke dingen kunnen gaan doen en wat van het land zien. En het staat ook al op de planning om met een bevriende Duitser te gaan raften op de Nijl bij Jinja (Ilse dan weet je dat vast). Dit schijnt behoorlijk ruig te zijn..

Dat was het wel weer even geloof ik, bedankt voor de leuke reacties! En ik vind het altijd leuk om iets uit NL te horen.

Groeten,

Reinier