Eerste bericht uit Uganda

Hallo allemaal,

Nogmaals welkom op mijn reislog!

Het heeft even geduurt, maar hier dan toch mijn eerste bericht na alweer bijna een maand in Uganda. De laatste weken was ik veel onderweg voor veldwerk door heel het land en had vaak geen stroom. Maar laat ik bij het begin beginnen.

De eerste week verbleef ik bij Ron en Clarissa, de eigenaren van het bedrijf, in een heel mooi huis compleet met tropische tuin, zwembad en uitzicht op Lake Victoria. De eerste dagen heb ik  mijn hele inboedel bij elkaar gescharreld voor het appartement dat al voor me gehuurd was. Daarvoor kun je hier natuurlijk niet naar de Ikea, maar moet je op lokale markten veel zoeken en onderhandelen. Toch heeft Kampala ook al enorme warenhuizen en supermarkten dus daar kon ik ook het nodige krijgen. Het verkeer is enorm druk en chaotisch, daar moet ik echt aan wennen vooral als ik zelf moet rijden. Gelukkig had ik wel goede hulp van een Ugandese mederwerker van het kantoor. 

De 2^e week ben ik begonnen met werk op het kantoor dit was vooral veel inlezen, maar ik kon me ook nuttig maken o.a. door meewerken aan een rapport over een drinkwaterproject. De meeste collega’s zijn Ugandezen, ik kan het goed met ze vinden en aangezien ik te lui ben om te koken, ga ik iedere dag gezellig met ze mee lunchen. Dit kan voor minder dan een euro in een of andere lokale toko, de maaltijd die je hier geserveerd krijgt is voledig maal, compleet met groente en vlees. Deze week ben ik ook verhuisd naar mijn appartement en dit bevalt prima! Het is een flink appartement, met zelfs een logeerkamer met eigen badkamer. Het ligt in een rustige, groene buurt, waar ik iedere dag geniet van de vele vogels en waar ik ’s avonds vanaf mijn balkon van een koor van krekels en kikkers kan horen.

De derde week ben ik begonnen met veldwerk bij wijze van training. Hiervoor ben ik eerst naar Lira gereden, een stad in midden Uganda, waar het boorbedrijf gevestigd is. De rit hiernaartoe was al super mooi, vooral de Nijl was prachtig! Na het oversteken van de Nijl ben je officieel in Noord Uganda en dat verschilt behoorlijk met het zuiden. De natuur is anders en de mensen zijn wat groter en nog zwarter en het is een stuk warmer. Het gebied ten noorden van Lira komt net uit een verschrikkelijke burgeroorlog, waarbij de beruchte Lords Resistance Army (LRA) een rebellenleger, bekend/berucht vanwege de kindsoldaten, de bevolking heeft geteroriseerd. Dit heeft ruim 20 jaar geduurt en de meeste mensen hebben al die tijd in vluchtelingenkampen geleefd onder erbarmelijke omstandigheden. Sinds 2008 is er vrede en de mensen keren langzaam weer terug naar hun oude woongebieden en dorpjes. Er is hier veel opbouw en ontwikkelingswerk te doen en drinkwater is hierbij natuurlijk van levensbelang. Er is hier dus heel veel werk te doen voor het bedrijf. Ik heb me bezig gehouden met testpompen van nieuw aangelegde ‘boreholes’ (drinkwaterbronnen), drillen van een nieuwe borehole en de laatste dagen met ‘siting’ (het localiseren van een geschikte plaats voor een borehole). Ik had hier nog niet veel ervaring mee, dus dit was enorm leerzaam en ook een leuke afwisseling op het stadsleven in Kampala. De boreholes worden meestal aangelegd in kleine dorpjes, die vaak heel afgelegen liggen.

De borehole waarbij ik betrokken was, ligt in een klein dorpje zo’n 50 km ten noorden van Gulu, dicht bij de grens met Sudan. Na een lange tocht over dirt roads, die al moeilijk begaanbaar waren moest er in dit geval zelfs nog een weg gekapt worden door de bush door de dorpsbewoners om met het materieel de ‘site’ te kunnen bereiken. In eerste instantie lukte dat niet, omdat het te nat was. Een paar dagen later kon dat gelukkig wel, omdat het niet meer had geregend. Helaas hebben we na twee pogingen geen borehole kunnen drillen die daadwerkelijk water geeft, dit tot grote teleurstelling van de dorpsbewoners die nu kilometers ver hun water moeten halen. We hebben opnieuw een dag besteed aan siting, hierbij wordt met een zogenaamde terrameter de weerstand van de ondergrond gemeten, waarmee de meest geschikte lokatie voor een borhole kan worden bepaald. Na een dag hard werken vonden we eindelijk een veelbelovende plaats.

De volgende dag is hier opnieuw geboord en deze keer met succes, de opbrengst is 700 liter/uur, ruim voldoende voor een borehole met handpomp. Helaas was ik hier zelf niet meer bij omdat ik al naar het volgende project was. Het is wel een ervaring om in een voormalig oorlogsgebied te werken, de verhalen van collega’s en dorpsbewoners liegen er niet om en ook de kampen zijn nog steeds aanwezig en bewoond, omdat veel mensen geen andere woonplaats of familie meer hebben.

Ik verblijf tijdens het veldwerk in simpele guesthouses, meestal heb ik douche, wc en elecktriciteit op de kamer, maar bij overnachtingen in kleine dorpjes niets van dit alles. Douchen kan in een klein hokje, met behulp van een yerrican met water en er is een gezamelijke latrine. Er is dan alleen wat lokaal voedsel te krijgen dus het is eten wat de pot schaft. Over het algemeen gaat dit me prima af, maar de als ‘beef’ geserveerde koeiendarm heb ik maar even laten staan (dat is zo taai..).

Met mijn gezondheid gaat het prima, al moest ik een paar dagen geleden wat vaker naar de wc, maar dat gaat weer beter. Ook moet ik goed opletten met de zon, die heb ik weer eens onderschat met een lichte verbranding tot gevolg. Vanaf nu altijd hoed op en smeren..

Ik blijf me steeds weer verbazen over de afrikaanse toestanden op en langs de weg, alles gaat door elkaar: voetgangers (o.a. groepen schoolkinderen), fietsers (volgeladen met van alles en nog wat), vrachtwagens, brommers, koeien, geiten, honden, kippen, varkens, een schilpad (die ik net kon ontwijken) en nog veel meer. Bedenk hierbij de slechte onverharde wegen, vol met gaten en de stofwolken en je kunt je voorstellen dat het soms wat ongemakkelijk rijdt hier. Toch geniet ik er steeds weer van, vooral als je buiten de stad bent is het landschap vaak erg mooi. Ik heb ook al weer m’n eerste ervaring met de (corrupte) verkeerspolitie. Ik reed 50 waar je schijnbaar maar 30 mag. De boete zou 100.000 Ugandese shilling zijn, zo’n 35 euro. De agenten waren niet onvriendelijk en na wat slap geklets over Holland en ‘Van Nistelrooy’ en ‘Sneijder’, waaraan ik vriendelijk mee deed om onder de boete uit te komen, kreeg ik wel in de gaten dat dat niet ging werken. De boete eerlijk betalen werd me onmogelijk gemaakt, aangezien dat alleen kon bij een bureau verderop dat al dicht was, bovendien ze hadden m’n rijbewijs ingenomen. Ik weet dat het gebruikelijk is om ze dan om te kopen met een klein bedrag, maar hier had ik eigenlijk geen zin in, uiteindelijk toch maar wat geld toegestopt en ik kon weer verder.

Terwijl ik dit bericht zit te typen in een goed ogend Guest House in Gulu, is het buiten gaan stortregenen en zie ik een klein plasje water onder de deur door komen. Als ik de deur open doe stroomt het water naar binnen, in de gang staat zeker 20 cm water! Snel al m’n spullen op het bed gezet en daarna wadend door de gang naar de kamer van m’n collega om haar wakker te maken. Ook haar kamer was al nat, gelukkig konden we nog de meeste spullen op tijd wegzetten. De volgende morgen spreken we iemand uit een andere kamer die ons doodleuk vertelt dat hij dit al eerder had meegemaakt hier en zijn spullen al van te voren droog had weggezet. Ik heb nog even geprobeerd mijn verontwaardiging te uiten tegen een hotelmederwerker, maar had al snel door dat ik hier weinig mee opschoot. This is Africa...

De afgelopen dagen heb ik gewerkt in een klein dorpje in de buurt van Soroti, Oost Uganda. De komende 2 weken is het de bedoeling we 9 nieuwe boreholes gaan lokaliseren in de omgeving van Arua, Noordwest Uganda. Ik doe dit werk met twee collega’s van WE-Consult, Moreen en Lawrence, waarmee ik het heel goed kan vinden en waar ik veel van leer. Van luie Afrikanen is hier bepaald geen sprake, het is flink doorwerken in de brandende zon, waarbij de dorpsbewoners die ons helpen vaak als eerste beginnen te klagen.

Zo daar laat ik het bij voor nu, het is een lang verhaal geworden, maar het is goed het even van me af te schrijven.

Ik kijk uit naar jullie reacties!

Groeten,

Reinier